KAYIP KITA LEMURİA

Atlantis’in spiritüel açıdan karşıtı olmasına rağmen, Pasifik Okyanusunda Atlantis ile aşağı yukarı aynı zamanlarda bulunan Lemuria kıtası unutulmuş gibi görünüyor. Lemurialılar materyalizmin bir sonu olmadığına inanıyorlardı ve iyileştirme, sanant, müzik ve spiritüaliteye daha fazla önem verdiler.

Lemuria (veya Mu) vatandaşları durugörü ve telepati ile ilgiliydiler, bunlar istisna değil norm olarak kabul ediliyordu. Mu, Şangri-La’ya bizim bu dünyada bilebileceğimiz herhangi bir kıta kadar yakındı. Birçokları (ve Francine de dahil) bunun Sanskritçenin doğduğu yer old
uğuna inanmaktadır. (Esseneler ve tüm Gnostik hareketi de bu tarihlere rastlamaktadır.

Atlantislilerin çok uzun boylu, açık tenli ve Kuzeyli görünümlü olmalarına karşılık, Lemurialılar daha kısa boylu ve daha esmerdi. Her iki halk da üstün bir güzelliğe sahipti ve Francine’e göre DNA’ları mükemmele yakındı. Ancak, Lemuria Atlantis kadar kalabalık değildi ve insanlar kahverengi veya siyah cüppeler ve sandaletler içinde birbirine çok benzer kıyafetler giyiyorlardı (İsa ile benzeşiyor). Çok basit bir yaşam sürüyorlardı ve hedefleri ailenin ve arkadaşların esenliği ve bir bütün olarak daha iyi olmaktı. Druidler gibi Lemurialılar da yıldızların hareketleri ve ekinokslara ilgi duyuyordu. Francine onların tarım alanında üstün olduklarını ve çoğu insanın kafası büyüklüğünde sebze ve meyve yetişdirdiklerini söyledi.

Lemurialıların evleri Atlantislilerin evleri gibi piramit şeklindeydi. Ancak Mu halkı teknolojiye Atlantisliler kadar meraklı değildi; onun yerine bitkiler, doğal ve holistik tedaviler ve spiriütel olaylardı. Onlara lider olabilecek en yakın kişi Dalai Lama veya kendini spiritüel boyuta yükseltebilen şaman bir kişi olurdu. Amerikan Yerlileri ve Afrika’daki Masai kültürü gibi tavsiye alabilecekleri bilgili bir kadın veya erkek herzaman vardı.

Lemurialıların dini törenleri vardı ancak ekinoksları kutladıkları özel festival günleri de vardı; bu günlerde hep birlikte dans eder, şarkılar söyler ve mısırdan yapılmış hafif bir bira içerlerdi. Tek bir kişiyle evleniyorlardı; aile esas toplum birimiydi ve çiftçilik, dokumacılık, inşaat ve aşçılık birincil mesleklerdi. Herkesin birbirinin işlerine yardımcı olduğu ve birbirlerinin çocuklarına baktığı toplumsal bir yaşam olsa da, bu komünal yaşam gibi değildi. Onun yerine aileler ihtiyaç ve sağkalım için birbirlerine yakın oturuyorlardı ve çok fazla barış ve huzur olduğundan, Mu’da suç işlenmiyordu.

Bu kıtada şu anda nesli tükenmiş olan pek çok hayvan vardı. Bizim evcil kedilerimizden çok daha büyük ve daha keskin dişli bir kedi onların favori evcil hayvanıdı ve çakala benzeyen fakat ondan çok daha büyük olan ve çok evcil olan bir köpek besliyorlardı. Filler (bugünkü fillerden çok daha küçük boyutlarda) işlerde kullanılıyordu ve süt veren, ineğe benzer bir hayvan türü de vardı.

Urantia Vakfı tarafından yayımlanan Urantia Kitabı Lemuria hakkında daha fazla bilgi içermektedir ancak konu hakkındaki diğer yazılı materyallerin çoğu gibi bu da konuyu biraz ana hatlarıyla ele almıştır.

Lemurialılar içine kapanık yaşıyorlardı ve bu, onların durağan ticari kültürlerine, birbirlerine mutlak biçimde bağlı olmalarına, sapkınlık olmamasına ve dış dünyadan hiçbir etki almamalarına katkıda bulundu. Atlantisliler onları zaman zaman ziyaret ettiler ancal genel olarak Atlantis onları yalnız bıraktı.

Lemuria hakkında sınırlı bilgi olmasının diğer bir nedeni Sanskritçe’nin öğrenmesi ve tercüme edilmesi çok zor bir dil olmasıdır ve birçok kişi Tibet rahiplerinin korudukları metinlerin tümünü halktan sakladıklarını söylemektedir. Özellikle de bilgi son derece tartışmalı olduğundan ve başlarında onları sürekli gözleyen Çin hükümeti olduğundan bu akla yakındır. Francine her 12 000 – 15 000 yılda bir manyetik kutupların yer değiştirmesinin kıtaların yükselip alçalmasına neden olacağını söylüyor; buna göre Lemuria ve Atlantis 2020 – 2030 yılları arasında tekrar yükselecektir.

kaynak:http://www.bizsiziz.com/kayip-kita-lemuria-kristal-piramit.html